| |
| | Λευκά κρίνα, της αθωότητας |  | | | Καλή εβδομάδα φίλοι μου, ένα ακόμα της ψυχής! σας ευχαριστώ όλους. | | |
Πήρα τη στράτα, τη δύσβατη,
ανηφορική, ξερή και άγονη.
Στα ριζά του βουνού
με πόδια θεριά,
ψυχή κομμάτια
κι` ανάσα δύσκολη.
Και βρήκα πέτρες
στο διάβα μου, ξερές και αιχμηρές.
Λαβώθηκαν τα πόδια μου
κι` εγώ κοιτούσα
το τέλος της ανηφόρας.
Ανέβηκα με σθένος
και πολύ κόπο.
διψασμένη για ζωή, αλήθεια, δικαιοσύνη.
Ήταν πολλοί οι σκόπελοι
αγκάθια και βάτα, στο πέρασμα μου.
Οι άνθρωποι, θεριά ανήμερα
και λιγοστή η αγάπη.
Ο στόχος μπροστά μου
πάντα να ξεμακραίνει,
να προσπαθώ επίμονα
με πάθος, με δύναμη.
Λαβώθηκα
κι` έκλαψα μονάχη,
καυτός ο ήλιος
μου στέγνωνε το στόμα.
Το νερό λιγοστό
κι` η ανάσα λίγη.
Πολέμησα και πολέμησα,
με τα φαντάσματα μου
μ` όλης της γης το άδικο.
Αγαπώντας! δίνοντας και την άλλη παρία.
Πέρασαν χρόνια, διαβήκαν μέρες,
ανέβαινα όλο ανέβαινα.
Μ` ένα λευκό φουστάνι .
Μάτωσα! μάτωσε η ψυχή μου
κι` η καρδιά μου έκλαψε.
Μα ο στόχος εκεί μπροστά μου.
Βγήκα από λαγούμια και ξέρες
περπάτησα στις ξερολιθιές.
Ο ιδρώτας ποτάμι
δίχως ένα χέρι να πιαστώ!
Αγώνας στον αγώνα
κι` ήρθε η μέρα που έφτασα!!
στο τέλος της διαδρομής.
Κουρασμένη, μα και δικαιωμένη.
Έκανα πράξη, αυτά που ήθελε η καρδιά μου.
Και αγαπώ όλο το κόσμο!
κρατώντας στην αγκαλιά μου,
λευκά κρίνα, της αθωότητας.
7-2-22
Αδαμοπούλου Γεωργία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
07-02-2022 @ 07:49 | ==Αυτοί που έχουν ένα < γιατί > για να ζουν, μπορούν
να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε < πως >
Φρήντριχ Νίτσε 1844-1900
Γερμανός φιλόσοφος.
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Αγιοβλασιτης
07-02-2022 @ 13:46 | ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | | Κων/νος Ντζ
08-02-2022 @ 10:47 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
