| Κορίτσι, κόκκινα μαλλιά
μη την σφραγίζεις τη μιλιά,
βγάλτη ψυχούλα σου στο φως
ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Σε νιώθω τώρα που πονάς
και που το δάκρυ σου κρατάς,
τα τρένα είναι στο σταθμό
κι` έχει για σένα γυρισμό.
Πρωί, τα μάτια σαν ανοίγεις
θα` ρθει καιρός που θα ορίζεις,
κι` αν η ψυχή σου σε πονά
κι` αν νιώθεις έδωσες πολλά,
τίποτα δεν πάει χαμένο
ειν στης ζωής το πεπρωμένο.
Μες στο καθρέφτη σου ένα φως
είναι ο δικός σου εαυτός,
αγάπα τον! τότε θα δεις
θύμησες, να το θυμηθείς.
Γλυκά θα μείνουν στο μυαλό
το ν` αγαπήσεις είν καλό,
βλέπω στα μάτια σου ερημιά
και μια απώλεια που πονά.
Άκου τα άσπρα μου μαλλιά,
πόνεσα! όσο και εσύ
νόμιζα, έφυγε η ζωή,
ο χρόνος όλα τα γιατρεύει
και θα σου μείνει μες στη μνήμη
κάποτε, η αγάπη εκείνη.
Κι` όταν στα πόδια σου σταθείς
με τις απώλειες σου θα ζεις
βάλε κορδέλα θαλασσιά
έχεις συντρόφια πια πολλά.
Κοίτα τον ήλιο που` χει βγει
κι` ας έχει δύσκολα η ζωή
αγάπη άλλη θε να βρεις
και αγκαλιά να ζεσταθείς.
Θα τη γνωρίσεις κι` η πικρία
θα γίνει ένα παρελθόν
θα ξεθωριάσει θα` ναι απών.
Αγάπα τα σγουρά μαλλιά
τα μάτια σου τα γαλανά
κι` ο πόνος όλος θα μερώσει
θυμήσου με, θα ξημερώσει.
Και κράτα τούτο το χαρτί
το` γραψε μια καλή ψυχή,
σπουργίτι έζησε για χρόνια
και με σπασμένα τα φτερά
σηκώθηκε και προχωρά.
12-2-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| | | | | | | Ταξινόμηση | | | | Κατηγορίες Πρόσωπα Ομάδα
| | | | | | |
|