| |
| | Συμπληγάδες τού καιρού |  | | |
Συμπληγάδες τού καιρού
Τις συμπληγάδες τού καιρού, αναμετρώ και τρέμω
διψώ, πεινώ για ένα φιλί κι αιώνες περιμένω
Τα μάτια κλείνω, χάνομαι. Οδός «Ιθάκης 2»
σ’ εκείνο το γωνιακό το παλαιοπωλείο.
Άχορδο το παλιό βιολί με μουσικές σπασμένες
κι οι μνήμες φυσαρμόνικες στα ράφια σκονισμένες.
Σαν όνειρο ασπρόμαυρο στην τρύπια ησυχία
ακούω ξανά τον Γιόχαν Μπαχ να παίζει απ’ τα ηχεία
Από ανίκητη ρωγμή, στον σκαλιστό καθρέφτη,
σταγόνα από το γέλιο σου κι ένα σου βλέμμα πέφτει
κρατάς δυο μήλα κόκκινα, πίνεις πνοή τού ανέμου
σαν την αλήθεια με νικάς. Πόσο όμορφη, Θεέ μου!
Τα μάτια ανοίγω. Άραγε, θα έρθει ουρανέ μου;
Κι ακούω μέσα μου φωνή, γλυκιά φωνή τού ανέμου
«Κλείσε τα μάτια σου και δες. Δεν έφυγα ποτέ μου»
Τα μάτια κλείνω και μετρώ, τα χρόνια, τα συμβάντα
κι αυτό το βλέμμα που ‘μελλε να ζει μαζί μου πάντα!
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | «Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια» | | | |
|
Κων/νος Ντζ
16-02-2022 @ 10:50 | Όμορφο!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Αγιοβλασιτης
16-02-2022 @ 15:57 | ..πανέμορφο.. | | Νταλαρομπασης
16-02-2022 @ 18:25 | ::up.:: ::love.:: ::love.:: | | malkon64
16-02-2022 @ 22:22 | Από ανίκητη ρωγμή, στον σκαλιστό καθρέφτη,
σταγόνα από το γέλιο σου κι ένα σου βλέμμα πέφτει
κρατάς δυο μήλα κόκκινα, πίνεις πνοή τού ανέμου
σαν την αλήθεια με νικάς. Πόσο όμορφη, Θεέ μου!
Θαυμάσιο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
