| |
Για τις μνήμες πώς μπορείς ν’ αδιαφορείς
Όταν έρχονται αιφνίδια στη σκέψη ;
Επιβάτης σ’ ένα τραίνο της γραμμής
Που παλιούς σταθμούς δεν μπόρεσε ν’ αντέξει…
Σε βαγόνια ακατοίκητα.. νεκρά
Στη φυγή σου να προσμένεις σωτηρία
Στα ατάραχα του νου σου τα νερά
Πνίγεις όλα σου της μνήμης τα θηρία…
Κι έτσι άσπιλος θαρρείς θα πορευθείς
Τόσο ανέγγιχτος από καημούς και πάθη
Μα με δίχως ένα στόχο θα χαθείς
.. Δεν υπάρχει ευτυχία δίχως λάθη…
Είναι όνειρα οι μνήμες ζωντανά
Που στοιχειώνουνε το νου σου και το σώμα
Δεν υπάρχει μνήμη που να μην πονά
Κι ας την έθαψες βαθιά μέσα στο χώμα…
20-8-2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
