Λες πως δύο άνθρωποι μαζί
αφήνουν ίχνη πριν τους 'βρει
το πρωι και τους παγώσει
και όσα έζησαν εχθές
λόγια μείνουν κι ενοχές
κι η στιγμή τους το χρεώσει
λες πως δυο άνθρωποι τρελοί
ξεκλειδώνουν την ψυχή
κι ας ελπίζουν στα χαμένα
η δική τους ηθική
έχει γίνει επιλογή
και για όνειρα ληγμένα
Πως αλλάζουν οι καιροί
αλλάξαμε κι εμείς
και χάσαμε τη μέρα
Ποιός ; ποιός τρέχει πιο πολύ
χωρίς αναβολή , σκοτώνει σαν μια σφαίρα
πως αλλάζουν οι καιροί
κι η σκέψη σαν κερί
σου λιώνει κάθε βράδυ
πως, οι φίλοι σαν πουλιά
πετάνε μακριά κι εμεις σε άλλο χάδι
Λες , πως όσα ζήσαμε μαζί
ήτανε μόνο η αρχή
δεν ήταν μόνο από ανάγκη
και όσα λες μας αφορούν
ρούχο είναι που φορούν
δανεικό , η ζωή μια νάρκη
