| |
HASSY (Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2022)
Στην πορφυρένια ερημιά, σε μια σπηλιά,
ζούσε εκατό και κάτι χρόνια, μια γριά
αποκομμένη απ’ τις φωνές των ουλαμών
κι απ’ τις αρρώστιες των ερωτικών παλμών …
Μάσαγε μέντα και αλόη της Αφρικής,
φόραγε μπρος στα σκέλια φύλλωμα συκής,
φούμαρε χόρτο και στη ζάλη τη βαριά,
τον πόνο μάντευε απ’ τ’ ανθρώπου την καρδιά …
Άσπιλη, αμόλυντη, καιρούς εκατόν τρεις,
δεν είχε αγγίξει το κορμάκι της κανείς
κι ο χάρος που ‘χε ‘ρθει μ’ ασκέρι πειρατών,
η κοτσονάτη, τον ξαπόστειλε κι αυτόν …
Μπήκα με φόβο και ντροπή μες στη σπηλιά,
που ζούσε ‘κείνη η ηλικιωμένη κοπελιά,
να τη ρωτήξω για τσ’ αγάπης το φιλί,
γιατί θαρρώ ο καιρός μου τ’ άργησε πολύ …
Είχε μαντζούνια, ρόζους, βέργες λυγερές,
κάκτους και βότσαλα απ’ τις κόκκινες ακτές
κι ένα αρολίθι που κρασί είχε αντί νερό,
μου ‘δωσε κι ήπια, γάργαρο και δροσερό …
Κι αφού ζαλίστηκα απ’ το κόκκινο κρασί,
μου ‘πε πως το φιλί τσ’ αγάπης με μισεί
και σ’ αγοραίες θα σκορπίζομαι αγκαλιές,
σαράντα πέντε χρόνια σ’ άγνωρες στεριές …
Θα σπείρω αλλόθρησκων λαών πολιτισμούς,
θα βολευτώ στους επικίνδυνους καιρούς,
θα λησμονήσω της αγάπης το φιλί,
καθότι η δέσμευση θα μου ‘πεφτε πολύ …
Και γέρος πια κάτω απ’ τον ίσκιο μιας ιτιάς,
θ’ αναπολώ τις αγκαλιές της ξενιτιάς …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
