| Τώρα που οι φίλοι χάθηκαν
Κι απόμεινα μονάχος
Ψάχνω να βρω τι έφταιξε
Και ποιο ήταν το λάθος.
Αβάσταχτη η μοναξιά
Μοιάζει γυαλί σπασμένο
Κι εγώ στου τραίνου τις γραμμές
Τσιγάρο πεταμένο.
Τώρα που όλα γύρω μου
Μοιάζουν με τρύπιο κέρμα
Η κάθε μέρα με πονά
Με φτάνει ως το τέρμα.
Από τη Συλλογή : "Στην ερημιά του κόσμου"
(Ιωάννινα 2010)
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|