| |
Μίλησα μ’ αρχιτέκτονες για τη ελευθερία,
κι ελεύθερα μου είπανε πως είναι τα πουλιά,
αυτά που δεν ορίζονται μέσα απ' τη κοινωνία,
και που καθένα μόνο του, πηγαίνει όπου αγαπά.
Μίλησα με φιλόσοφους για τη δομή της σκέψης,
και μου παν’ πως οι κάστορες φιλτράρουν τα νερά,
κλαδί-κλαδί το φτιάχνουνε το φράγμα για να αντέξει,
και δεν ορίζουν τη ροή, μονάχα τη βρωμιά…
Μίλησα και με ποιητές για την φορά του χρόνου,
για το αδιαπραγμάτευτο, πως ζούμε μια στιγμή,
και μού ‘παν πως ο θάνατος νικιέται απ τις λέξεις,
και ότι μένει αθάνατη, η σκέψη στο χαρτί.
Μίλησα και με ιερείς για το Θεό τον ίδιο,
μου έδειξαν τον ήλιο μας, μεγάλο, φωτεινό,
και μου παν είναι σύμβολο, αυτό και κάντο φίλο,
αν θέλεις μέσα στη ζωή να βρεις το ιερό.
Κι έμεινα λίγο σιωπηλός και μου ‘πε ο εαυτός μου,
οι λέξεις είναι αφορμή, αιτία η ζωή,
η γνώση δίχως βίωμα, καμιά δεν έχει αξία,
αν θες, να γίνεις κάστορας και ήλιος και πουλί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
