| |
Μέσα στα όνειρα αγγίζω τη μορφή σου
Πλάθω μονάχη μου τις ώρες της χαράς
Μα σαν ξυπνάω και δεν είμαι πια μαζί σου
Άλλη μια μέρα ξεκινάει.. της φθοράς...
Γύρω οι δρόμοι ανασαίνουν δακρυσμένοι
Μέσα μου άνυδρο τοπίο της σιωπής
Υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι.. ξεχασμένοι
Που άλλα ψέματα δεν θέλουν να τους πεις...
Μέσα στα πέτρινα του νου μου τα σοκάκια
Σαν ένας άγνωστος και πάλι τριγυρνάς
Στα μάγουλά μου έσβησαν και τα λακάκια
Που είχες πει ότι για πάντα θα φιλάς...
Τώρα καθένας πήρε άλλο μονοπάτι
Και τροχονόμος δεν υπάρχει στα στενά
Μετωπική πια δεν αντέχουμε μια μάχη
Και τα φανάρια της ψυχής είναι σβηστά...
...
Λένε πως πόλεμο θυμίζει η αγάπη
Δεν έχω όπλα πια.. δεν έχω πανοπλία
Κάθε που πέφτει η νυχτιά στάζει το δάκρυ
Σε μια παλιά σου ζωντανή φωτογραφία...
30-9-2019
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
