| Ξημερώνει και νυχτώνει
Δίχως κάποιος να φανεί
Μόνη σκέψη με λυτρώνει
Του θανάτου η προσμονή.
Μες της ερημιάς τ΄αγιάζι
Η καρδιά μου δάκρυα στάζει
Κι ο καημός άκρη δεν έχει
Τη σιωπή ποιος την αντέχει.
Στον καφέ και στα τσιγάρα
Στο ποτήρι το κρασί
Στου μυαλού μου την αντάρα
Μέσα βρίσκεσαι εσύ.
Από τη Συλλογή : "Στην ερημιά του κόσμου"
(Ιωάννινα 2010)
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|