| |
Έτσι όπως τα σύννεφα ορίζουνε την μπόρα,
οι λέξεις το συναίσθημα κι χρόνος τη ζωή,
έτσι κι εγώ τις πράξεις μου κρατούσα μετρημένες,
για να ορίσουν το σκοπό, που με καθοδηγεί.
Και γνώρισα το αύριο, πολλές φορές στο τώρα,
γινήκανε τα όνειρα, παρόν, μες στη ζωή,
ελπιδοφόρα γράμματα, στιγμές, γίναν σελίδες,
κι οι σκέψεις μου οι δυσνόητες με κάναν ποιητή.
Δεν αφουγκράστηκε κανείς, ποια είναι η ανάγκη,
ποιος είναι ο λόγος ο βαθύς, που έφτασα εδώ,
καιρό βαδίζω μόνος μου αυτό το μονοπάτι,
ορίζοντας τον εαυτό με εχθρό μου το εγώ.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Ζωή δοκιμασία,
παθαίνουμε, μαθαίνουμε, σ’ αυτή την εποχή,
άσκηση θέλει η ψυχή να συγκρατεί το σώμα,
νηστεία προμηνύεται για τη Σαρακοστή…
Ετούτη τη Δευτέρα μου, ορίζω τη τροφή
εκείνη που επέλεξα να γίνει η αρχή,
εκείνη που αφουγκράστηκα στέρηση τι θα πει,
εκείνη που ‘γω όρισα, το πάθος στη ζωή.
-Ετούτη τη Δευτέρα μου, τη βγάζω καθαρή!-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
