| |
Οι προπάτορες ανθρώπων πάντων,
Νείκος και Φιλότης, στο πέρασμα του
χρόνου τους ελησμόνησε η ανθρωπότης.
Αυτοί εγγένησαν εμάς και στων αστεριών
τους εναγκαλισμούς, στις λυσσαλέες μάχες,
γεννήθηκαν και πέθαναν, έρωτες, αγάπες, διαμάχες.
Τον ζερβό τον κακοφτιάχτη δεν ξέρω ποιος εκάλεσε
και σαν τα μούτρα του, στον γενετικό μου χάρτη κομμάτι
απάνθρωπο με το καλέμι και με το στραβό του χέρι χάραξε.
Στραβά αρμενίζουμε ή μήπως ειν' ο εγιαλός στραβός;
Ως τα τώρα κρατάει, αιώνων η απορία κι απάντηση δε
βρίσκεται, σ' αυτήν, των άσοφων σοφών την κοινωνία.
Από που θα μ' έβρει εντέλει το κακό;
Τρανό θα είναι κύμα που θα 'ρθει απ' την θάλασσα
ή μέγας θα 'ναι βράχος που θα πέσει απ το βουνό;
Λησμονημένο ριζικό, το αστερογραμμένο,
ξέρω ότι μια μέρα θα χαθώ από το χέρι
τ' αδελφού ή από φίλο αγαπημένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
