| |
Ήταν οι μέρες
βουερά ποτάμια,
φόβος κι` αγωνία
κλειστοί δρόμοι
σφαλιστά παραθύρια.
Ήταν οι μέρες
μαβιά χαρτιά, μελάνια,
βασιλικός , για τη θυσία.
Ήταν οι μέρες
άδεια χέρια
άδεια ζωή,
παχνί και σκοινί.
Ένα συρματόπλεγμα
να δένει τη ψυχή.
Φόβος και προσευχή.
Ήταν οι μέρες
μια δέηση
μια απαντοχή,
ένα άσπρο καντηλάκι.
Ήταν οι μέρες πνιγηρές
τον δρόμο, για Ιθάκη.
Δεν τον είδες εσύ
ούτε εσύ
ούτε εγώ
ούτε οι άλλοι.
Ήταν οι μέρες
ένας πνιγμός
και η λύπη μας μεγάλη.
Τζάμια, γυαλιά
κι` αριθμοί
μυριάδες αριθμοί,
που είχαν λένε
κάποτε ζωή.
Τις ημέρες εκείνες
που βούρκωσε η γη.
Και μένουμε
και προσμένουμε,
σ` ένα παράθυρο μπροστά,
να` ρθει ετούτη η Άνοιξη
να` ρθει Καλοκαιράκι.
Ήταν οι μέρες
κόλαφος!
κι` έρεε, το φαρμάκι.
9-3-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
