| |
| | Της χαράς η πόρτα |  | | |
Μια βόλτα στη βροχή,
αγκαλιά εγώ κι εσύ,
να ξεπλύνουμε ό,τι μας λέρωσε,
να πληρώσουμε στη ζωή, ό,τι μας χρέωσε.
Κράτα μου το χέρι σφιχτά.
Ζήσαμε για πολύ χωριστά.
Κι αν για στρώμα είχαμε το πάτωμα,
μας ζέσταινε η αγάπη μας σαν πάπλωμα.
Μη με ξεχάσεις, δεν σε ξεχνώ.
Στίχους σου γράφω, στον ύπνο σου μιλώ.
Αναπνέω μόνο κοντά σου, μόνο κοντά σου ζω.
Το μπλε της θάλασσας, το γαλάζιο του ουρανού,
καταπράσινα λιβάδια, πηγές γάργαρου νερού,
σε ‘σένα γυναίκα μου, όλα τα βρήκα.
Άνοιξες της χαράς την πόρτα, μ’ άφησες και μέσα, πλέριος μπήκα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Γ.Ι.Χ. | | | |
|
Κων/νος Ντζ
16-03-2022 @ 08:57 | Άνοιξες της χαράς την πόρτα, μ’ άφησες και μέσα, πλέριος μπήκα!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
