| |
Ευάλωτα όνειρα κουρνιάζουν
στα χαρακώματα,
η φαντασια σε μισογκρεμισμένα
φρούρια αντικρίζει πλέον
την ζωή΄που μας παραδόθηκε.
Ερήμωσαν οι δρόμοι,
κουφάρια ενοχών
απέμειναν να σιγοκαίνε στα στενά.
Δεν ξημερώνει πια..
Ερμητικά κρατάει μυστικές
τις μελλοντικές προθέσεις του το πεπρωμένο,
καθώς δίχως ταυτότητα
καλούμαστε να διασχίσουμε
τα σύνορα των συμφορών του κόσμου.
Σε ματωμένες αγορές
διαπραγματεύονται πια
τον έρωτα και την ελπίδα,
Ανώνυμα συναισθήματα,
το σκοτείνό χέρι της μοιράς
τα υφαίνει, τα ξηλώνει.
Θα είσαι πάντα ο καλύτερος
συνοδοιπόρος στα ταξίδια της ζωής μου.
Η συντροφιά σου απαραίτητη
και στα πιο απομακρυσμένα σημεία αυτού του κόσμου.
Κι ας χαθούμε κι εμείς,
όπως τόσοι άλλοι σαν παιδικά δάκρυα
ξεπλυμένα από την βροχή,
απεγνωσμένα αναζητώντας την αλήθεια της ζωής
στον παραλογισμό της.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
