| |
Ανοίξτε τα σεντούκια της ψυχής,
Αερίστε τα αμπάρια σας,
Αφήστε τον αέρα της φρεσκάδας,
της αλλαγής, της μεταμόρφωσης
να μπει σαν σίφουνας,
να διαπεράσει τη ζωή σας.
Αδειάστε τα συρτάρια και τις ντουλάπες
από κάθε τι παλιό, γνώριμο και οικείο.
Πετάξτε τη στολή του φόβου
από το παράθυρο.
Ξεκρεμάστε τις κουρτίνες
των σκουριασμένων αντιλήψεων.
Κατεβάστε απ' το πατάρι
το φαύλο κύκλο των στάσεων και συμπεριφορών
που δεν δουλεύουν πια.
Βγάλτε τα χαλιά των περιοριστικών πεποιθήσεων
Ξεφορτωθείτε τα στενά παπούτσια που σας φόρεσαν
από υποχρέωση και όχι από επιλογή
για να βαδίζετε ελεύθεροι,
χωρίς αλυσίδες και βαρίδια στα πόδια σας.
Απαλλαχθείτε από τα ξύλινα παλτό
που σας "προστάτευαν"
από τα θέλω των επιθυμιών σας
και σας έκαναν αόρατους
γιατί μόνο τα πρέπει
έπρεπε να μετράνε.
Έχετε ένα και μόνο χρέος,
μία και μόνο ευθύνη,
απέναντι στον εαυτό σας
να είστε αληθινοί,
να τον βλέπετε όπως πραγματικά είναι
και όχι όπως σας έπεισαν ότι είστε.
Έχετε την υποχρέωση
απέναντι στον εαυτό σας
να έρχεστε σε επαφή με το συναίσθημα
και να έχετε επίγνωση κάθε στιγμή
του πώς νιώθετε.
Κι όσο κι αν συνηθίσαμε να λέμε πάντα
ότι μας φταίνε οι συνθήκες και οι περιστάσεις,
τόσο τίποτα δε θα αλλάζει.
Γιατί οι συνθήκες θα είναι πάντα οι ίδιες
αν εσύ δεν αλλάξεις τις συνήθειές σου.
Γιατί οι περιστάσεις είναι μόνο η αφορμή
για να μείνεις κρυμμένος πίσω από το φόβο σου.
Γιατί εσύ είσαι η αιτία να αλλάξεις,
μπες εσύ μπροστά από το φόβο.
Νίκησέ τον, μα νίκησε και τον παλιό σου εαυτό πρώτα.
Ξέρεις αυτό το χιλιοτρυπημένο πουκάμισο
που φοράς και νομίζεις ότι είσαι εσύ;
Βγάλτο αν όχι τώρα, τότε πότε;
Όταν θα κολλήσει πάνω σου και γίνει ένα με το δέρμα σου;
Όταν θα έχεις και επίσημα πια πειστεί ότι δε θα μπορείς;
Όταν θα έχεις πιάσει πάτο;
Όταν θα έχεις γίνει ένα ράκος ψυχικό και σωματικό;
Όταν θα είσαι ένας ξένος πια ακόμα και για σένα τον ίδιο;
Όταν τα όνειρα θα είναι το μόνο όμορφο κομμάτι της ζωής σου;
Όταν θα γίνεις μια σκιά του εαυτού σου;
Πότε περιμένεις να αλλάξεις ζωή, στάση και συνήθειες,
αν όχι τη μόνη στιγμή που ξέρεις ότι είσαι ακόμα ζωντανός,
δηλαδή ΤΩΡΑ!!!!!!!!!!
Ηθελα μόνο να αφυπνίσω τη συνείδηση σε όλους εσάς που θα το διαβάσετε, μα πρώτα από όλους τη δική μου, που την ξέχασα από το χειμώνα σε χειμερία νάρκη και κράτησα στη φωλιά μου τους ίδιους μου τους "κυνηγούς" για να τους προστατεύσω, που γέμισα την ψυχή μου με βαρίδια και αντιλήψεις άλλων άφησα να με ορίσουν. Τους άφησα να ξεσκίσουν την ψυχή μου και να πάρουν ό,τι καλό είχα μέσα μου, κάθε τι όμορφο και αγνό, Μα το Φως που με προστατεύει κανένας τους δεν τόλμησε να αγγίξει, αντίθετα αυτό κατάφερε να τους "τυφλώσει" και να φύγουν μακριά μου. Τώρα είναι το μόνο που έχω μα και το μόνο που χρειάζομαι. Κι αν όλα είναι μάταια κρατάμε όλοι στα χέρια μας τη δύναμη ενός μικρού αλλά τόσο ουσιαστικού ΤΩΡΑ.....!!!
ΜΗ ΜΕΝΕΤΕ ΑΛΛΟ ΣΤΗΝ ΑΦΑΝΕΙΑ,
ΒΓΕΙΤΕ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΛΕΨΑΝ ΠΙΣΩ!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΟΡΑΤΗ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ...
Κατερίνα Δ. Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
