| |
Ένα ακυβέρνητο καράβι
Πλέει στα ανοιχτά της Κρήτης
Κι ούτε ένας φάρος δεν ανάβει
Για να φανεί ο ψειλορίτης
Μες’ τη Μεσόγειο ταξιδεύει
Με τ’ αεράκι το γλυκό
Απ’ τη Μαρσίλια στην Τεργέστη
Στο Ηράκλειο το αγγελικό
Στο πέλαγο το λιβυκό
Περνάει γοργά και αλητεύει
Σ’ ένα νησάκι μυστικό
Άγκυρα ρίχνει κι ημερεύει
Απ’ τα στενά του Γιβραλταρ
Σ’ ωκεανούς πανιά ανοίγει
Και στις ακτές της Αφρικής
Καημούς και πίκρες πνίγει
Στην Καζαμπλάνκα σταματά
Ναύτες για να φορτώσει
Που μέθυσαν στα καπηλειά
Και στη ζωή έχουν πατώσει
Αστέρια παίρνει στο κατόπι
Στου Ινδικού την ξαστεριά
Σε ένα απάνεμο χερσοτόπι
Μετά από μέρες πιάνει στεριά
Απ’ την Βομβάη συνεχίζει
Να κατεβαίνει προς το νοτιά
Στο Πέρθ φτάνει να ξεφορτώσει
Τους ναύτες που πήρε απ’ το βοριά
Η πλώρη του κοιτάει τώρα
Τα βάθη του Ειρηνικού
Στου πυρός θα πάει τη χώρα
Με τον αέρα του Ινδικού
Καφέ θα πάρει απ’ τη Μπραζίλια
Χασίσι απ’ το Μεξικό
Και από ‘κει θα πάει με χίλια
Πίσω εις την Μεσόγειο
Ένα ακυβέρνητο καράβι
Γυρίζει στην υδρόγειο
Τα ρεύματα θε να προλάβει
Στης θάλασσας το υπόγειο
Σ’ ένα αέναο ταξίδι
Όπου πότε δεν σταματά
Όλη τη Γη θα τη διασχίσει
Με τα φτερά του ανοιχτά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
