| |
Δέντρο που σε χτυπάει η μοίρα
Οι άνεμοι και οι βροχές
Σου καίει τα φύλλα η αλμύρα
Κι αλλάζουν όλες οι εποχές
Τους καρπούς εγώ θα δρέψω
Θα τους γευτώ σταλιά σταλιά
Τις πληγές σου θα γιατρέψω
Μες’ τη ζέστη μου αγκαλιά
Δέντρο μου η φωτιά σε καίει
Της γνώσης έχεις εμπειρία
Πάλι ο άνθρωπος θα φταίει
Που λάθος πήραμε πορεία
Δέντρο μου πηγή ζωής
Τους κόκκινους καρπούς σου
Θέλω απόψε να γευτώ
Να μείνω μες’ στο νου σου
Δέντρο μου πηγή της νιότης
Στη σκιά σου ξεκουράζομαι
Αισθάνομαι και ‘γώ ιππότης
Το θρόισμα σου αφουγκράζομαι
Δέντρο που σε χτυπάει η μοίρα
Λυγίζεις μα δεν τα παρατάς
Στρώνεις στο χώμα υγρή πορφύρα
Τον ουρανό ψηλά κοιτάς
Ρίζες βαθιές έχεις για στρώμα
Ρυτιδιασμένος ο κορμός σου
Σου ρίχνουν τα κλαδιά στο χώμα
Κι είναι μεγάλος ο καημός σου
Δέντρο μου το νερό σε θρέφει
Έχεις περάσει έναν αιώνα
Κι φυλλωσιές σου όλο κέφι
Έβγαλαν κι άλλο ένα χειμώνα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
