κάνεις καρπό σε μέγεθος ελιάς με γεύση μελιτζάνας
και άν το ήξερα απο πρίν θα φύτευα πιό καρποφόρο κάτι
αλλα κι εσύ το ξέρεις τώρα δέν μπορώ να σε ξηλώσω
γιατί μέχρι να πιάσεις κόπιασα και νοιάστηκα ούκ ολίγον
ήσουν σποράκι πιό μικρό και από ντομάτας φοβισμένο
που μάτια σε είδαν εκατό με φθόνο ελληνικό περίσσιο
και απο σποράκια δέκα μόνο εσύ έφτασες ανάστημα να στήσεις
το πλαστικό μπουκάλι απο όπου φύτρωσες να κόψω βάσανο είχα
ξεπέρασες κινδύνους και καιρούς και εχθρούς μεγάλους πλείστους
και ήταν σχεδόν απρόσμενη χαρά σάν γέμισες τόσα άνθη
δίχως οσμή και πέσανε άκαρπα πάλι δέν σε έκοψα όμως
τη δεύτερη χρονιά έγιναν καρποί που άγουροι ακόμα πέφταν
σκληροί σάν ξύλα και τους μάζευα κάποτε μαλακώναν
μικροί και η γεύση με απογοήτευσε μοσκοβολούσαν όμως
τί άξιζες ξέρω τώρα αλλά απο χέρι δέν θα πάς δικόμου
και όσον καιρό σου δίνει ο ουρανός εχθροί δέν θα σε βλάψουν
θα χρησιμεύεις έστω ώς στήριγμα των αναρριχωμένων
