| |
Αύριο αυτά θα γίνουνε κήπος
βραγιές, βραγιές, χρυσοί κατιφέδες,
μονάχοι σκυφτοί μες στο πλήθος
στο χώμα ταπεινοί, δυο πανσέδες.
Αύριο τα λόγια θα γίνουν κήπος
με στέρνα ζωής, θεού τιμωρία
κι` ότι μας πόνεσε, τοίχος
μελάνι πυροστιάς, σε ιχνογραφία.
Τα λόγια, της ψυχής τα γράμματα
λευκά θα γίνουν ζουμπούλια,
μια ηλιαχτίδα τα χαράματα,
άσπρα, ψηλά, θαλασσοπούλια.
Θάλασσας θα γίνουμε κήπος
δεμένοι σε πορφυρό μαντήλι,
και της αγάπης ο χτύπος
χώμα ζωής, πνοής φυτίλι.
Σημάδια που` ναι στο χαρτί
των λιβαδιών μικρές ανεμώνες
για να` χει η ψυχή γιορτή,
κόκκινες παπαρούνες, στους ροδώνες.
Τα άνθια θα γίνουνε κήπος
χρυσά στάχια στους μπαξέδες,
κι` οι χαρακιές μας, μίσχος
στα χέρια μας μωβ μενεξέδες.
Τα γράμματα θα γίνουν σημάδια
στο χώμα, στο σώμα αναμνήσεις
τ` αστέρια θα φέγγουν τα βράδια,
πόθοι και πάθη, κρυφές συγκινήσεις.
Τα λόγια θα γίνουνε κήπος
χρυσοκίτρινα φύλλα, βραδιάζει,
στημόνι, αδράχτι, κεντίδια στο στήθος
κι` ένα σπουργίτι κουρνιάζει.
Στα σκίνα, στα βάτα μονάχο
καντηλέρι, στης σπηλιάς ερημιά.
Μια σκήτη δικιά του στο βράχο
και ένα φιλί στα παιδιά.
Τα γραμμένα θα ανθίσουν σαν κήπος
ίσως, αύριο, μεθαύριο, ποτέ,
και ένα κορμάκι σαν μίσχος
σπασμένα φτερά, μικρέ μου εαυτέ.
Με πασχαλιές, κρινάκια μπλε,
κάθε αράδα μια σταγόνα αίμα
στο τελευταίο το κουπλέ,
ανθάκια με λυγμό σπαρμένα.
6-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
