Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 το ανάστημα
 
Δεν ονειρεύτηκα ποτέ να φτάσω ως τ’ αστέρια
ψηλά μου’ πεφτε πάντα ο ουρανός
μα ό,τι έχτισα το έχτισα με τούτα εδώ τα χέρια
χωρίς να γίνω βάρος κανενός.

Δεν ήμουν έξυπνος πολύ και πονηρός καθόλου
δεν έσπρωξα για να αναρριχηθώ
τα λίγα λόγια προτιμώ του δεύτερου του ρόλου
παρά να ζητιανέψω ή να κλαφτώ.

Δεν έκανα όσα ήθελα δεν έχω αυταπάτες
δεν βρίσκομαι κλεισμένος στο γυαλί
μικρούς έζησα έρωτες μα μέγιστες αγάπες
οι φίλοι μου είναι λίγοι και καλοί

γιατί μου το ‘μαθε η ζωή νερό το μάθημα
πως άλλο είναι το μπόι κι άλλο το ανάστημα...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
07-04-2022 @ 10:02
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
basanovas
07-04-2022 @ 16:19
Πολύ καλό Χρήστο ::up.:: ::theos.::
Αγιοβλασιτης
07-04-2022 @ 17:38
Ωραίο φίλε... ::theos.::
Μπόσινας Νίκος
07-04-2022 @ 23:21
Πολύ καλό!
-Ειρήνη-
08-04-2022 @ 14:38
Ένα ποίημα για την αξιοπρέπεια. Ωραίο όντως!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο