| |
| | Οι τρεις ταφες του Ταχσιν Πασα |  | | | Μια αμαχητί παραδοση που έσωσε μια πολη | | |
Λευκός Πύργος, Άγιος Δημήτριος, Αγία Σοφία, Καμάρα, Επταπυργιο, Βιλλα Μπιανκα, Βιλλα Αλλατινι, Βιλλα Καπαντζη :Όλα τούτα τα χαρακτηριστικά τοποσημα της Θεσσαλονίκης που στέκουν ολορθα στο μωσαϊκό της πόλης, ίσως να μην επιζουσαν ως τα τώρα, ίσως να 'χαν τραυματιστεί ή αφανιστει κάτω από οβιδες κανονιων, 110 χρόνια πριν όταν ο Ελληνικός Στρατός, μετά την επικράτησή του στη μάχη των Γιαννιτσών, βάδιζε για να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη που ήταν υπό Οθωμανική κατοχή σχεδόν για 500 χρόνια.
Ευτυχώς για τα ιστορικά μνημεία και για τον πολυφυλετικο αμαχο πληθυσμό, ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής της, Αρχιστρατηγος Χασαν Ταχσιν Πασας, σε μια γενναία και σοφή απόφαση, κηρυξε ανοχύρωτη πόλη την Θεσσαλονίκη και την παρέδωσε αμαχητί στους Έλληνες. Στην απαίτηση των άλλων αντιπάλων του, των Βουλγάρων να παραδωσει την πόλη και σε αυτούς, απάντησε " Από τους Έλληνες πήραμε την πόλη και στους Έλληνες θα την παραδώσουμε" και απέρριψε και τα χρήματα με τα οποία προσπάθησαν να τον δωροδοκησουν για να συναινέσει.
Ο γεννημένος στο χωριό Μεσαρε της Αλβανίας, γόνος ευγενούς αλβανικής οικογένειας, είχε σπουδάσει στη Ζωσιμαια Σχολή των Ιωαννίνων και μιλούσε άπταιστα ελληνικά, η δε γυναίκα του Χατιτζε ήταν γιαννιωτισσα Ελληνίδα μουσουλμάνα.
Όπως ήταν αναμενόμενο το τουρκικό κράτος τον αποκηρύσσει ως προδοτη και τον καταδικάζει ερήμην εις θανατον. Θα καταφύγει στην Ελβετία και αργότερα στη Γαλλία, θα δεχθεί βοήθεια και υποστήριξη από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δεν θα μετανιώσει ποτέ για την απόφαση του με την οποία αποφεύχθηκε μια άσκοπη αιματοχυσία, θα λάβει τον τίτλο του "σωτήρα και ευεργέτη της πόλης" από τους Θεσσαλονικεις.
Το 1918 πεθαίνει και θάβεται στην Ελβετία.
Το 1936 ο γιος του Κεναν Μεσαρε μεταφέρει τα οστά του στο Αλβανικό Νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης.
Το 2002 τα οστά θα μεταφερθούν ξανά και θα ταφουν για τρίτη φορά στο χωριό Γέφυρα της Θεσσαλονίκης, που επί Τουρκοκρατίας λέγονταν Τοπσιν, στο σημείο ακριβώς που έγινε η επίσημη παράδοση της πόλης στα ελληνικά στρατεύματα.
Λεπτομερεια: Στην παράδοση της Θεσσαλονίκης στις 26 Οκτωβρίου 1912, ήταν παρόντες, στο ελληνικό επιτελείο ο λοχαγός Ιωάννης Μεταξάς και ο δεκανεας Ιων Δραγουμης και στο τουρκικό επιτελείο ο ταγματάρχης Μουσταφά Κεμάλ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
daponte
07-04-2022 @ 20:34 | Τα λόγια του Ταχσιν Πασα προς τον υπασπιστη του, τον γιο του Κεναν Μεσαρε: " Παιδι μου, εμένα η πορεία μου τελείωσε. Εσύ ξέρεις ότι ο σκοπός μου ήταν η νίκη μας, όμως η τύχη δεν ευνοησε τα όπλα μας... Εχω τουλάχιστον την παρηγοριά ότι παραδινω τη Θεσσαλονίκη στους Έλληνες ανέπαφη και άθικτη, όπως αξίζει σε μια τέτοια πόλη..." | | Μπόσινας Νίκος
07-04-2022 @ 23:34 | Μπράβο σου. | | κοποιπεηστ
08-04-2022 @ 10:04 | https://www.provoles.gr/movie's_06-07/061208.htm
Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα
Δεν θέλω να ταυτίσω την ταινία με την ιστορική αλήθεια αλλά να τονίσω το σχόλιο της πάνω στην διαφορά δυο διαφορετικών πολιτιστικών κουλτούρας όταν υπάρχει μπέσα μια που ήταν και Αλβανός | | daponte
08-04-2022 @ 10:20 | Ακριβώς κοποιπέηστ, ο τίτλος μου ήταν έμμεση αναφορά στην ταινία.
Την "μπέσα" ο Μάρκος Μπότσαρης (ο γνωστός) την μετέφρασε στο ελληνοαρβανίτικο λεξικό του ως "πίστη".
Θυμίζω επίσης ότι ο Κολοκοτρώνης θεωρούσε ότι το νέο ελληνικό κράτος έπρεπε να έχει 2 επίσημες γλώσσες: τα ελληνικά και τα αρβανίτικα. | | κοποιπεηστ
08-04-2022 @ 11:33 | ΣΤΑΥΡΟ χαίρομαι όταν κάπου συναντιόμαστε ::hug.:: | | ΑΠΟΓΡΑΦΟ
12-04-2022 @ 10:46 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ!
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΝ ΤΑΧΣΙΝ ΠΑΣΑ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗ Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΥΤΗ
ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΤΑΦΕΣ, ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ Ο MELKIADES ESTRADA... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
