Αυτό που χάνεται στα άκυρα του χρόνου
είναι ένα αστέρι που ξυπνά τις αναμνήσεις
είναι όλα αυτά που εξηγώ σαν ψευδαισθήσεις
στα αδιόρατα του επόμενου το κόσμου
Στους μακρινούς τους τόπους της φωτιάς
νιώθω να ψάχνω πάντα τους παλιούς ανθρώπους
σαν τον υδράργυρο που σκάει στην καρδιά
και φτάνει πάντα την ψυχή σε Άγιους τόπους
Όλα τα βράδια που κοιτούσα από ψηλά
ήταν ο ίδιος ουρανός που είχες πετάξει
κι όταν παιδί είχα ζητήσει την χαρά
σε μια διάβαση τα γκρίζα είχα βάψει
Αυτό που χάνεται είναι απλά το σώμα
το πνεύμα ελεύθερο μπορεί και συνεχίζει
κι ας είναι τα όνειρα κλεισμένα σ' ένα δώμα
έχει η ψυχή φτερά να φτερουγίζει...μακριά
