stixoi.info: γέρικα σκαριά

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

γέρικα σκαριά

Στου ονείρου μου σε γύρευα τ΄ άφεγγα μονοπάτια
και μαύρισαν τα μάτια μου μέχρι που να σε βρω
σ’ ένα λιμάνι να μετράς τα ασάλευτα κατάρτια
που τα σκουριάζει η αναμονή για νόστο, για φευγιό

Και σου μιλώ πονετικά και σε καταλαβαίνω:
τι είναι να μένεις άθελα μακριά απ’ την πάτρια γη
ξέρω· κι εγώ θαλασσινό νερό μεταλαβαίνω
κάθε που αναστοράται ο νους όσα πια δεν μπορεί

κι όπως μετρώ πόσ’ άρμενα κάποτε είχα αρματώσει
και πόσους πόντους άξενους πάτησα και στεριές
και πόσα μες στ’ αμπάρια μου όνειρα είχα φορτώσει
με παίρνει το παράπονο και κλαίω κάποιες βραδιές

μα αν μου ‘χει μείνει ένα καρφί και μια σανίδα μόνο
να πολεμά δε σταματά ούτε λεπτό η ψυχή
και για τα γέρικα σκαριά η θάλασσα έχει δρόμο
το πέλαγος, καθένας μας, ας πλεύσει που μπορεί…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

Αγιοβλασιτης 09-04-2022 @ 15:37	Ωραίο Χρήστο ::theos.::
Κων/νος Ντζ 09-04-2022 @ 16:06	μα αν μου ‘χει μείνει ένα καρφί και μια σανίδα μόνο να πολεμά δε σταματά ούτε λεπτό η ψυχή ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
-Ειρήνη- 11-04-2022 @ 14:14	Πόσο όμορφο! Ένας φανταστικός μονοδιάλογος - αν μπορεί να υπάρξει τέτοια λέξη - ενός παλιού ναυτικού που δεν το βάζει κάτω... τέλεια η τελευταία στροφή σου... ωστόσο, είμαι υποκειμενική στην κρίση μου επειδή το ποίημά σου μου θύμισε έντονα κάποιο παλαιότερο δικό μου...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο