| |
Αν είναι να βουλιάξω μες στην άμμο σαν τα πάθη,
σαν κόκκος όμοιος με χιλιάδες διπλανούς,
μέσα σε όστρακο ας είμαι που ζητάει,
να το πετάξουν μια βραδιά στους μακρινούς βυθούς.
Ας ονειρεύομαι με μνήμη από τα άστρα,
και ας μυρίζω σαν τη φύση του ωκεανού,
στο αλάτι ας ψηθούνε οι πληγές μου,
και στην τρίαινα ας κολλήσω του βυθού.
Άλλωστε τίποτα δεν είναι πιο βαθύ,
από τις τρύπες των ονείρων που περνούν,
μέσα από το δάκρυ την ψυχή και την ζωή μας,
και την κλωστή του χρόνου ακολουθούν.
Τι θες απόψε έξω από την πόρτα,
για ποιον χτυπάει το κουδούνι που χτυπάς,
δεν υπάρχει ζωντανός σε αυτό το σπίτι,
και στον βυθό μονάχη η καρδιά που λαχταράς.
Καθώς θα φεύγεις κάνε αυτόν τον κόπο,
και πέτα ότι θεωρείς ρομαντικό,
είναι βαρύ για ότι θεωρείς πως σου ανήκει,
και παραμύθι ότι αγάπη αναπνέει στο νερό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
