| |
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΑ ΚΕΝΑ (Σάββατο 16 Απριλίου 2022)
Και να !
π’ οργώνει ο χρόνος όνειρα κι αστέρια,
ξυπνά τα θαύματα, τις σκέψεις γρατζουνά
κρατεί μικρόφωνο στ’ αόρατα του χέρια
και τραγουδά, το φως της μνήμης δεν ξεχνά …
Και να !
π’ αφήνομαι ξανά στην αγκαλιά του,
πατέρα, κοίτα με, δεν είμαι πια παιδί,
μ’ άνδρωσε ο χρόνος, απ’ τα μύρια βάσανα του,
σκούριασε πάνω στο συρτάρι το κλειδί …
Και να !
π’ αγάπησα του χρόνου το σεργιάνι,
τραγούδια γράφοντας ατόφιου στεναγμού,
αναζητώντας φάρο να ‘βρω και λιμάνι,
στις θάλασσες της μοναξιάς και του καημού …
Και να !
έντεκα χρόνια, της ζωής μου τα κενά,
γιόμισαν όνειρα κι αστέρια φωτεινά,
ζεστά χαμόγελα παιδιών αληθινά
και αναμνήσεις, απ’ τον χρόνο που περνά …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
