| |
Υπάρχουν παιδιά,
που συνεχώς θα ρωτάνε.
Ποιοί να'ναι αυτοί,
που του πολέμου τη χαρά,
αναζητάνε.
Υπάρχουν παιδιά,
με παγωμένο το βλέμα.
Τον ουρανό κοιτούν ψηλά.
Ατσάλι φωτιά.
Παντού αίμα.
Και τώρα τι;
Βαδίζουμε πού;
Σ'αυτόν τον κόσμο που φτιάξαμε,
τα παιδιά μας τρομάξαμε.
Τι μπορούμε να πούμε;
Δεν μιλούν.Δεν ακούνε.
Με παγωμένο το βλέμα,
κοιταζουν ψηλα.
Ατσάλι φωτιά.
Παντού αίμα.
Υπάρχουν παιδιά.
Πληγή τους η ανάσα.
Η ζωή τούς πονά.
Κι εμείς εδώ στον καναπέ,
σχόλια κανουμε.Ωχ αδερφέ.
Τετράγωνη η ρόδα. Δε θα γυρίσει.
Τη δική μας πόρτα,
το κακό θα χτυπήσει;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
