| |
Ήλιος στη σκιά και η θάλασσα για συντροφιά
Στον ορίζοντα το βλέμμα χάνεται στης ζωής το ψέμα
Διάφανο μυαλό στης ομίχλης το καιρό
Βαθύς στεναγμός της σιωπής αλαλαγμός
Πέρασαν χρόνια λαμπερά και η απόγνωση γυρνά
Τί είμαι και τι κάνω εδώ?Δεν μπορώ πια να σκεφθώ
Σηκώνω τις παλάμες μου ψηλά και νιώθω του Αιόλου τη καρδιά
η δική μου παγωμένη κι' από ανθρώπους πληγωμένη
Τους βαρέθηκα αυτούς με μονότονους σκοπούς
Υποκρισία-Μίσος-Σκοτάδι βάζουν τη ψυχή μου σημάδι
Θα ξεφύγω δε μπορεί...αργά-αργά ο Ήλιος απ'τη σκιά θα βγει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
