| |
Το πώς θα φύγεις είν' ασπρόμαυρα γραμμένο
Οι μοίρες το 'χαν στα τεφτέρια τους καιρό
Το πώς θα 'ρθεις πως μου το κράτησαν κρυφό;
Κι είχα στα χρώματα το βλέμμα άλλου στραμμένο
Πράσινο μίλι και το πόδι με βαραίνει
Ξέρω που πάω δε με σπρώχνει πια κανείς
Μα η διαδρομή δίνει στο νου μου μιας ζωής
Ολόκληρης τα σταυροδρόμια, τα πληθαίνει
Δίνω τον χρόνο μα η κλεψύδρα έχει γυρίσει
Η σκόνη που έμεινε στα χέρια μου κολλά
Λίγο νερό κι είναι το μέλλον που γελά
Μα εγώ διψώ κι ας έχω εντός μου πλημμυρίσει
Το τέλος ήρθε το μοιράστηκα μαζί σου
Μα δε το πίστεψες, το μαύρο, το μουντό
Πώς να σου πω όμως, πως θυμήθηκα να ζω;
Στην αγκαλιά , στο γέλιο , στο φιλί σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
