Όταν χάνουμε τον εαυτό μας ή όταν δεν τον έχουμε βρει ποτέ αληθινά, το ερώτημα δεν είναι αν μας αγαπάνε, αλλά αν μας αγαπάμε! Και ίσως η πραγματική αλλαγή ενός ανθρώπου (προς το καλύτερο) αρχίζει όταν η απάντηση στο ερώτημα "αν μας αγαπάμε" είναι "όχι".
Τώρα που γίνομαι σαν τους άλλους
Και κάνω πως βρίσκω φως σε σβηστούς φάρους
Τώρα που λέω πως βρήκα ευτυχία
Σε κάτι που του λείπει η μαγεία
Πες μου αν τώρα μ' αγαπάς
Τώρα που είμαι σαν και εσένα
Που χαμηλώνω το βλέμμα
Όταν με κοιτούν στα μάτια
Τώρα που τους άλλους κάνω κομμάτια
Πες μου τώρα αν μ' αγαπάς
Κοίτα πώς βρίσκω στόχο
Με εκπαίδευσες στο σημάδι
Και δε τρομάζω πια απ' τον κρότο
Όταν πατώ τη σκανδάλη
Δες, γίνομαι ίδια εσύ
Και παγώνω τη ψυχή
Πατώ πάνω σε γυαλιά
Για να σκληρύνω την καρδιά
Πες μου τώρα αν μ' αγαπάς
Γιατί εγώ δε μ' αγαπώ
Τώρα που πληγώνω ακόμα και εσένα
Τώρα που άρχισα το ψέμα
Τώρα που πια δε με τρομάζει
Που είσαι μακριά μου όταν χαράζει
Πες μου τώρα αν μ' αγαπάς
Τώρα που πια σου μοιάζω πολύ
Και αντί για χάδι αφήνω πληγή
Τώρα που είμαι σαν και εσένα
Και ξεχνώ όσα έχω αγαπημένα
Πες μου αν τώρα μ' αγαπάς
