| |
Το διστρατο
Τον διστρατο τον δρομο της ζωης
πηρα κι οπου με βγαλει η ακρη,
ομως πληγωθηκα και απο τον πονο της πληγης,
δεν αντεξα και κυλησε ενα δακρυ...
δεν αντεξα και κυλησε ενα δακρυ.
Μοναχο΄ς πηρα τον δρομο,
μοναχο΄ς περπατησα,
δυναμη εκανα τον πονο
και δεν τα παρατησα...
Δυναμη εχω στην καρδια μου
και οδηγο τα ονειρα μου,
τωρα πια δεν κανω πισω,
τον δρομο μου θ΄ακολουθησω...
τον δρομο μου θ΄ακολουθησω.
Η ζωη με περιμενει,
στην γωνια ειναι στημενη,
μα εμπρος πρεπει να παω,
χρονο να μην σπαταλαω...
χρονο να μην σπαταλαω.
Μοναχο΄ς πηρα τον δρομο,
μοναχο΄ς περπατησα,
δυναμη εκανα τον πονο
και δεν τα παρατησα.
Οσα εμποδια και αν βρω,
πρεπει να τα υπερβω,
δεν μπορω να κανω πισω,
ουτε να τα παρατησω...
ουτε να τα παρατησω.
Μια με πληγωνει η ζωη
και μια μ΄ανεβαζει,
την μια εχει ηλιο και χαρα,
την αλλη εχει χαλαζι...
την αλλη εχει χαλαζι.
Μοναχο΄ς πηρα τον δρομο,
μοναχο΄ς περπατησα,
δυναμη εκανα τον πονο
και δεν τα παρατησα...
και δεν τα παρατησα.
Μοναχο΄ς πηρα τον δρομο,
μοναχο΄ς περπατησα,
δυ-να-μη-ε-κα-να-τον-πο-νο-
και-δεν-τα-πα-ρα-τη-σααα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
