| |
Όταν τ` αλώνια είχαν φως,
θέριευαν τα κυπαρισσόπουλα
είχε η γης χορτάρι
κι` ο Ιούλης κόκκινες παπαρούνες στρώμα.
Δεν είχαν σκουριάσει τα σπαθιά
Στα μνήματα χόρευαν γιορτινά οι ψυχές
κι` έλαμπε ήλιος, ηλιάτορας στη πέτρα του ποιητή.
Ακουγόταν, αει καρτέρει, αει καρτέρει,
στη Μπόχαλη ψηλά, στο Ακρωτήρι.
Οι μανάδες του λυγμού γίνονταν τραγούδια.
Οι δρόμοι αλυσίδα, αγώνας, γροθιά.
Όταν πετούσαν οι αετοί
κι` οι γερανοί σκέπαζαν τη πόλη,
τ` αμούστακα κρίνα θέριευαν
να πνίξουν τα σφελάχτρια
να ρίξουν τα σύρματα,
όλοι οι μεγάλοι ψηλώναμε για
την σπορά των ηρώων που έρχεται.
Όταν όλα τα πλάκωνε η σκλαβιά,
η ελευθερία ήταν, ιδανικό, σκοπός και πάθος.
Οι πάγοι είχαν λιώσει καιρό,
χιλάδες κόκκινα γαρύφαλλα σκέπαζαν
το νεανικό αίμα.
Στα ξέφωτα ακουγόταν ο αχός,
της περηφάνιας μας.
Είχαμε τα μαλλιά λυτά,
τα περιστέρια στολίδια.
Τα λιόκλαρα στεφάνια μας.
25-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
...............................................Χρόνια πολλά σ` όλους όσους γιορτάζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
