Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271230 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μου 'χει τελειώσει η ζωή
 
Πάλι με σπρώχνει η ζωή στα ίδια λάθη
Κι είναι ο βούρκός της σαν χάδι απαλό
Είναι τα χείλι της μετάξι από σκοτάδι
Και η ανάσα της φωτιά και φονικό…

Πάλι με σκέπασε μια κρύα καταιγίδα
Κι είναι το όνειρο στο νου μου ζωντανό
Πέρασαν χρόνια μα που πήγανε δεν είδα
Κι έτσι κοιμάμαι και ξυπνάω στο κενό…

Είναι η άνοιξη γυναίκα μεθυσμένη
Κι εγώ χειμώνας που γυρίζει στα στενά
Μέσα στα μάτια της η μέρα μου πεθαίνει
Μα μ’ ανασταίνει κάθε βράδυ στα κρυφά….

Μου ‘χει τελειώσει η ζωή που μου χρεώσαν
Κι έτσι την βγάζω με ανάσες δανικές
Όλοι οι δρόμοι μου απότομα τελιώσαν
Και οι αλήθειες μου γεννήσανε ψευτιές…..



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

www.focusfm.gr Δευτέρα με Παρασκευή 5:00-7:00 π.μ. και 19:00-21:30
 
elli
18-09-2006 @ 15:58
και το περίσσευμα ζωής που είχες τι το έκανες, ποιητή μου???
Tαπεινό χαμομηλάκι
18-09-2006 @ 16:06
Και εμένα. Πολλές φορές.Και τώρα. Αλλά ακόμη είμαι εδώ και αναπνέω....Δεν είναι περίεργo;
Ωραίο ποιήμα. ::lost.::
Costantine
19-09-2006 @ 05:45
έχεις γλαφυρό τρόπο γραφής.Με εκφράζει απόλυτα
agrampeli
19-09-2006 @ 06:08
Πάλι με σκέπασε μια κρύα καταιγίδα
Κι είναι το όνειρο στο νου μου ζωντανό
Πέρασαν χρόνια μα που πήγανε δεν είδα
Κι έτσι κοιμάμαι και ξυπνάω στο κενό…

ωραίοοοοοοοοοοοοοοο ::smile.::
santana
19-09-2006 @ 06:57
Υπομονή κανείς δεν χάνεται ::angel.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο