| |
Οι ΧΕΤΤΑΙΟΙ ή ΧΙΤΤΙΤΕΣ ήταν αρχαίος λαός ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην Ανατολία (Ανατολία είναι η περιοχή της σημερινής Τουρκίας) και την υπόλοιπη Εγγύς Ανατολή. Μιλούσαν μια γλώσσα, καλούμενη χεττιτική γλώσσα, η οποία κατατάσσεται στις ινδοευρωπαϊκές. Ο πολιτισμός τους ανήκει στους μεγαλύτερους αρχαίους πολιτισμούς.
Το απόγειό του έφτασε τη 2η χιλιετία π.Χ., ειδικά στο δεύτερο μισό αυτής της περιόδου. Η παρουσία των προ-Χετταίων (αλλιώς Χάττι) στη Μικρασιατική Χερσόνησο ξεκινά από την 5η χιλιετία π.Χ. Η αρχική τους κοιτίδα μας είναι άγνωστη, το βέβαιο είναι ότι δεν ήταν Σημίτες και ότι αναμείχθηκαν με τους παλιότερους κατοίκους, απ' τους οποίους δανείστηκαν πολλά έθιμα, λατρείες θεών, μύθους, τεχνοτροπίες, κ.τ.λ., δημιουργώντας τον γνωστό σε μας λαό των Χετταίων.
Κάπου γύρω στα 1250 πΧ ένας Βασιλιάς της άλλοτε πανίσχυρης αυτοκρατορίας των ΧΕΤΤΑΙΩΝ, ο Μουβατάλλις ή ο αδελφός του Χατουσίλις (η επικράτειά του αντιστοιχεί στα σημερινά κράτη της Τουρκίας, Αρμενίας, Συρίας, Ιράν, Κουρδιστάν) στέλνει μια επίσημη επιστολή προς τον ομότιμό του "αδελφό" Βασιλιά των ΑΧΙΓΙΑΒΑ που το βασίλειό του “βρίσκεται πέρα από τη θάλασσα (Αιγαίο Πέλαγος), σε στεριά και σε νησιά” και γειτονεύει άμεσα με τη δική του επικράτεια.
Η επιστολή αυτή, γραμμένη στη συλλαβική Γραμμική Β' γραφή έμεινε γνωστή με το όνομα " Επιστολή Ταβαγκαλάβας".
και αναφέρει, ανάμεσα σε άλλα:
“ Αδελφέ μου ....τώρα που συμφιλιωθήκαμε , μετά από την υπόθεση της πόλης WILUSA για την οποία κάναμε πόλεμο .”
και παραπονείται: " Αλλά όταν έλαβα την απάντηση του αδελφού μου , δεν περιείχε μήτε χαιρετισμούς μήτε δώρα"
Παρακάτω, εκφράζεται η ανησυχία του Χετταίου βασιλιά για τις δραστηριότητες του τυχοδιώκτη -αντάρτη PIYAMARADU κατά των Χετταίων (επιδρομές και πειρατεία εναντίον υποτελών των Χετταίων κρατιδίων , όπως ARZAWA,SEHA,LAZPA,WILUSA, TRUISA), και ο οποίος , μέσω της ελεγχόμενης από τους ΑΧΙΓΙΑΒΑ μικρασιατικής παραλιακής πόλης της MILLAWANDA,με τη βοήθεια του TAWAGALAWAS (αδελφού του Βασιλιά των ΑΧΙΓΙΑΒΑ), βρήκε καταφύγιο στη χώρα τους. Ο Χετταίος Βασιλιάς ζητά την απέλαση του στο Χαττί υπό εγγυήσεις για καλή μεταχείριση του.
Στην επιστολή αναφέρονται ονόματα και τοπωνύμια στην χεττιτική γλώσσα τα οποία εύκολα ανάγονται σε αντίστοιχα ελληνικά, γνωστά από την ελληνική ιστορία και μυθολογία, όπως:
AHHIYAWA(= Αχαϊα, Αχαιοί)
PIYAMARADU (=Πρίαμος)
ALAKSANDU (=Αλέξανδρος (Πάρης),
MILLAWANDA (=Mίλητος)
TAWAGALAWAS (=Etewoklewes/Ετεοκλής)
ATTARISYIA= Ατρέας ή Ατρείδης)
LAHURZI (= Λαέρτης)
ASSUWA [=Ασία, (στον Όμηρο: Ἄσιος λειμών) ]
WILUSA (= Ίλιον)
TRUISA (= Τροία)
LAZPA (=Λέσβος)
Σε ένα άλλο κείμενο, μια συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στον Μουταβάλλις και τον υποτελή του βασιλιά της WILUSA Αλαξάντου (η συγκεκριμένη πόλη ταυτίζεται από πολλούς με την ομηρική Τροία, και ο βασιλιάς της με τον Αλέξανδρο-Πάρη). Σύμφωνα με ό,τι προκύπτει από το κείμενο, οι κάτοικοι της WILUSA λάτρευαν τον Απόλλωνα (Appalliunas).
Το όνομα της επιστολής προέρχεται από την αναφορά ενός αδελφού του βασιλιά της Αχιγιάβα με το όνομα Ταβαγκαλάβας. Στην ελληνική μυθολογία ο Ετέοκλος ή Ετεοκλής (δεν πρέπει να συγχέεται με τον γνωστότερο Ετεοκλή του θηβαϊκού κύκλου, αδελφό του Πολυνείκη) ήταν Βοιωτός, βασιλιάς του Ορχομενού.
Η επιστολή καταλήγει: "Ας θεωρήσουμε υπεύθυνους για την εχθρότητά μας τους υπηρέτες μας που μετέφεραν τα λόγια μας. Έτσι αν ο δικός σου υπηρέτης παραποίησε τα δικά σου λόγια, ας αποκεφαλιστεί. Αν ήταν ο δικός μου υπηρέτης που παραποίησε τα δικά μου λόγια, ας αποκεφαλιστεί εκείνος. "
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
