| |
Όλα έχουν σβήσει του κόσμου τα φώτα,
τον ήχο ακούω της βροχής.
Ήταν τα «μπράβο» τα δίχως ιδρώτα,
ψεύτικα ευθύς εξαρχής.
Όσοι με βλέπουν, μού στρέφουν τα νώτα,
λεν, είμαι εκτός εποχής.
Μα συνεχίζω να πράττω σαν πρώτα,
μ' ευλάβεια, εγώ, προσευχής.
Όλα έχουν σβήσει τα φώτα,
χρόνος, πια, μένει βραχύς.
Άλλοι στενάζουν απ' άλλων την μπότα
κι άλλοι γελούν ευτυχείς.
Πόσα βάθρα μού στήσαν
στης ζωής μου τη ρότα,
να με κάνουν δικό τους,
απ' τα χρόνια τα πρώτα,
μα τα βάθρα τα φτιάχνουν
του μυαλού καθεστώτα
και με πάταγο πέφτουν
και με γδούπο ψυχής.
Αν δε σε νοιάζουν πεζά γεγονότα,
τότε, τι κλαις μη βραχείς;
Είσαι της μπόρας παράφωνη νότα,
σαν τις σταγόνες ηχείς.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
