| Ξενύχτι γλυκό,
μαζί του με τραβά.
Ξενύχτι πικρό,
έχει άλλη ομορφιά.
Μαζί σου έκλαψα, γέρασα, πόνεσα.
Μα αυτό το λένε ζωή.
Γεννιέσαι και μεγαλώνεις
Τους πόνους σου μαθαίνεις να ζεις.
Τους αντιμετωπίζεις αλλιώς.
Εκεί που έβλεπες πέλαγος είναι μια λακουβίτσα νερό.
Μέσα μ' ένα άλμα βουτάς.
Δεν πνίγεσαι
Όχι γιατί έμαθες να κολυμπάς.
Απλώς είσαι στα ρηχά.
Κάθε πόνος, κάθε στεναγμός σου έδωσε ύψος.
Νομίζεις όλα είναι ρηχά
Νομίζεις πέρασαν όλα
Κοίτα πιο μακριά
Δες στα βαθιά
Εκεί πάντα θα υπάρχει πόνος
Πόνος άξιος να σε πνίξει.
Δεν το λέω να σε τρομάξω
Αλλά να, ξέρω πως εδώ θα βαρεθείς.
Προχωρά, ναι. Αλλά πρέπει να ξέρεις.
Τώρα ξέρεις.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|