| |
Εγώ θέλω να ζω στην εξοχή
Να πίνω τη δροσούλα το πρωί
Να ντύνομαι την πρώτη ηλιαχτίδα
Να λούζω το κορμί μου με ελπίδα...
Ν' ανοίγω το γαλάζιο παραθύρι
Να οσφραίνομαι του έρωτα τη γύρη
Να βάζω δυο τριαντάφυλλα στο βάζο
.. Αγάπη στη ματιά σου να διαβάζω...
Να ζω μέσα στη φύση κάθε μέρα
Και όχι μες στης πόλης τη χολέρα
Λουλούδια να φυτεύω.. δυόσμο.. μέντα
Να μην αργοπεθαίνω στα τσιμέντα...
Μα ποιός να καταλάβει πια τί θέλω
Σε ρίχνουν στης ρουτίνας το φουρνέλο
Κι ας βλέπουν ότι πια δεν ανασαίνεις
Δεν θέλουν απ' το σπίτι σου να βγαίνεις...
.. Συγνώμη.. όμως δεν θα πάρω άλλο
Ανέχτηκα αμάρτημα μεγάλο :
Να γίνω στον καθέναν σας θυσία
Και να μην δίνετε καν σημασία...
Θα ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω
Πετάω το παλιό μου το καπέλο
Αφήνω τα μαλλιά μου ν' ανεμίζουν
Οι νότες τ' ουρανού να με ζαλίζουν...
Αλλιώς.. ας μην γεννιόμουνα καθόλου
Δεν είμαι ένα πιόνι του διαβόλου
Της φύσης με κερδίσανε τα θεία
Και όχι η ανθρώπινη αμαρτία...
Μπορεί να με βιάσουνε στο δρόμο
Μα δεν θα ζήσω πια μέσα στον τρόμο
Αφού έχουν βιάσει την ψυχή μου
Δεν τρέμει το εφήμερο κορμί μου...
Μα βγαίνουν νικητές οι.. "ηττημένοι"
Κανένας όταν δεν το περιμένει
Τα στόματα σφραγίζουν και.. δακρύζουν
Π' αντί να σε φιλούν.. ακόμη βρίζουν...
Και φεύγω με χαμόγελο στα χείλη
Οι πιο πιστοί εχθροί γίνανε φίλοι
Μα κάθε βράδυ πάντα ξημερώνει
Και όλους τους ανθρώπους μας ενώνει...
22-5-2018
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
