Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271253 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ομόκεντρος
 
Theodoros Santas
Σπάσε μου το πέτρινο μου δέρμα να ζυγώσει η νύχτα μου και πάλι ουρανό. Άσε με στης Πούλιας τον αχόρταγο εαυτό τη σάρκα της ψυχής μου να ματώσω
Και κει γυμνός στις πολεμίστρες τους ήλιους σου κατάματα να δω.
Κυκλώπειος πανικός σαν ελεγεία του χρησμού χείλη σταρένια να λησμονήσουν τον παλμό. Μέσα μου σε έθαψα...μα νεογέννητη κραυγή
φυΓΗΣ
Στράγγιξες μέσα μου
Το φως...

Υ.Γ. Κάτι νύχτες σαν κι αυτές γράφαμε Δάσκαλε...10/05/2021
Χαιρετίσματα στο μπλε της ψυχής σου το Αιγαίο


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

lena Kyropoulos
 
malkon64
12-05-2022 @ 06:30
μα νεογέννητη κραυγή
φυΓΗΣ
Στράγγιξες μέσα μου
Το φως...

Θ Α Υ Μ Α Σ Ι Ο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
χωρίς λόγια
12-05-2022 @ 15:54
!!!
Αγιοβλασιτης
12-05-2022 @ 18:10
Ωραίο το αφιέρωμα σου Lena...
Κάποιοι άνθρωποι ...και οταν φεύγουν είναι εδώ... ::hug.::
l;)ena
13-05-2022 @ 12:39
Κάποιοι άνθρωποι δε φεύγουν ποτέ. Είναι σπόρος που γίνονται δέντρα. Κάποια μελαγχολικά Φθινόπωρα με αρτσούμπαλες ηλιαχτίδες στα φτερά τους. Το μόνο που ήθελες ήταν να αφήνεις απαλά πάνω στην ψυχή τους το φως ::love.::
-Ειρήνη-
16-05-2022 @ 07:59
Ωραίο... να ζήσεις να τον θυμάσαι το δάσκαλό σου... εικάζω από τον τρόπο που γράφεις ότι ήταν δάσκαλος και φίλος μαζί...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο