| |
Ένα όρθιο σιωπηλό άγαλμα στην πλατεία
δεν ήταν μόνο ένα κομμάτι γυμνό μαρμαρένιο κορμί
όπως νόμιζαν όλοι που το έβλεπαν να λάμπει στο φως του ήλιου,
ο γλύπτης που δημιούργησε την απέριττη ομορφιά του
έδωσε στην πέτρα μορφή και μαζί ψυχή .
Έτσι αυτό προκάλεσε μία νύχτα κάποιο αστέρι
να ενδιαφερθεί και να ρωτήσει:
“ποια είναι αυτή η ακίνητη ολόλευκη γυναίκα
που τολμά απροκάλυπτα τα κάλλη της να δείχνει;”
και το αστέρι δίχως άλλο ερωτεύτηκε το άγαλμα
δείχνοντας ουράνια ενστικτώδη συμπαράσταση
κι αισθήματα άγνωστα στους ανθρώπους.
Κάθε νύχτα άφηνε το μακρινό του κόσμο
και κατέβαινε στην ερημική πλατεία
να συντροφεύσει το γυναικείο άγαλμα
την αιώνια μοναξιά του ν' απαλύνει
και κάθε πρωί πριν την αυγή επέστρεφε λυπημένο
στον μακρινό αφιλόξενο κόσμου του,
αφήνοντας ίχνη αστερόσκονης στο λευκό μαρμαρένιο σώμα,
Συσσώρευε ολημερίς τη ζεστασιά των αχτίνων του ήλιου
σαν θερμοπομπός για το ολονύχτιο ερωτικό αγκάλιασμα
με το μικρό ερωτευμένο αστέρι που θα επέστρεφε πάλι
όπως κάθε το βράδυ.
Θεσσαλονίκη 13 Μαίου 2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
