| |
Όλα μέσα μου σπασμένα, αλλά σαν του αναστενάρηδες περπατάω επάνω στα γυαλιά, αλλά δεν κόβομαι γαμώτο. Λες και ο πόνος δεν μπορεί πια να διαπεράσει τα πέλματα της ψυχής μου. Πλέον είμαι μία άλλη. Ανήκω και εγώ στους σκληρούς. Το παιδί μέσα μου ενηλικιώθηκε και ζητά με φόρα να μπει στο Πανεπιστήμιο της ζωής.
Προχθές, η πρώτη λέξη εκείνης της λάβας που είχα θάψει ζωντάνεψε και πάλι σε μία άλλη της μορφή γεμάτη, καλοσύνη, κατανόηση και άλμα. Προχθές η πικρή συνειδητοΠΟΙΗΣΗ, του βολέματος. Κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι με πέρνουν για δεδομένο τα φέρνω όλα τούμπα...Ήθελα στη γιορτή μου...να σε πάρω και να φύγουμε ένα τριήμερο μακρυά από όλους και από όλα...να ανάψουμε και πάλι την καρδιά σαν ένα καράβι μέσα στη θάλασσα του πουθενά, αλλά μάλλον άργησα.
Έχω ήδη φύγει, εδώ και μήνες...Ας δω κατάματα την ηρεμία και αυτό που καλεί η ψυχή ορίζοντα κόντρα στον καθρέπτη με εσωτερικό στόχασμο και ψυχραιμία.
Ένα γράμμα που δ εθα λάβεις ποτέ. Ακόμη ένα που δ εθα λάβεις ποτέ. Λατρεύω τους στίχους, γιστί εδώ ξεκουράζω την ψυχή μου! Σου μιλάω και όσο τρελό κι αν ακούγεται...νιώθω ότι με ακούς.
Πάμε και στο ποίημα της ημέρας
Σε φωναζψ καρδιά μου...γίνομαι αόρατη κλωστή και σε τυλίγω, γλυκά, απαλά, αθόρυβα με το διχτυ της ψυχής μου...σε νανουρίζω παρέα με τα σύννεφα. χαιδεύω τον κατάξανθο ουρανό σου, κι ας μην έχει αντάυγειες και χαζεύω τη μορφή σου. Το πόσο ήρεμα σε κρατά στην αγκαλιά του ο Μορφέας. και τα βλάφερα σε σύσπαση από τα κύματα θήτα, άλφα και δε συμμαζεύετια που διαπερνούς τις εγκεφαλικές στοές... Πόσο σε αγαπάω.. πόσο εντάξει ήμουν απέναντί σου, απεναντί μας...π¨οτε δε σήκωσα να κοιτάξω αλλού, γιατί μάτια μου...όλα όσα θέλω να βλέπω είναι μέσα στα μάτια σου.
Πονάω για το μακρυά μας, αλλά θέλω να ξέρεις πως δε γίνεται κανένα επόμενο βήμα αν δεν είμαστε ειλικρινείς με το μεσα μας. Μου λείπεις φριχτά, όμως θα ανέβω σκαλί σκαλί, αυτή τη γνώση, γιατί η ψυχή μου είναι έτοιμη να πάει στην επόμενη πίστα.
Δε μπορώ να σε βλέπω δυστυχισμένη μωρό μου....δε γίνεται...
όλα αυτό θα μας αλλάξει προς το καλύτερο...Δε ξέρω τι θα φέρει το αύριο, αλλά στο υπόσχομαι ότι θα παλέψω με νύχια και με δόντια να είμαι καλά, να ξαναβρώ τον ευατό μου και να αντιμετωπίσω μια και για πάντα όλο αυτό το σύννεφο...όλους τους δαίμονες που κουβαλάω από παιδί. Και που ξέρεις μπορεί να με ακούσει η καλη νεραιδα του παραμυθιού και μία νύχτα να έρθει στο παράθυρο μου για να με ρωτήσει τι θέλω για να είμαι ευτυχισμένη....
Τώρα ξέρω τι θέλω...
Θέλω εμένα πίσω!
Έσπασε ο καθρέπτης και μαζί του και το είδωλο...
LENA IS OUT
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
