| |
Πόση μοναξιά, πόση θλίψη
θέλει το μυαλό, για να του στρίψει
Πόση ερημιά, θέλει η τρέλα
πόσα πια να πω, φύγε και έλα..!
Πως θα πω αρκεί, κλαίω μόνος
ο καημός φονιάς, ληστής ο χρόνος
Πώς να πω αρκετά, βρε με νοιάζει
να φωνάξω φτάνει, με πειράζει..!
Πόση μοναξιά, πόσος πόνος
για να πει αρκεί, ζήσε μόνος
Πόση οργή να στείλω, να σαλτάρω
του μυαλού τα πρέπει, να λασκάρω
Πόσα να του πω, να το συντρίψω
και στην τρέλα του, να κατοικήσω
Πόσα να του πω, για να του δείξω
πως εκεί εγώ, θέλω να ζήσω...!
Πόση μοναξιά, πόση θλίψη
για να πεις μυαλό, “μου ‘χει στρίψει”
Πόση ερημιά, θέλεις για τρέλα
πόσα να σου πω, φύγε και έλα…!
Πόση βρε πυγμή, για να χτυπήσω
ό,τι αγαπάς, να το συνθλίψω
Νύχτα ή αυγή, δεν ανασαίνω
κοίτα με γαμώτο μου... πεθαίνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
