| |
Πάντα σου άρεσε να αναπολείς,
για τρένα που σε ταξίδεψαν
σε μέρη πολύβουα και τόπους παραμυθένιους,
για ηδονικές αγκαλιές
και ανθρώπους με χέρια αδειανά
σε αποβάθρες προσμονής
κι φανταστικές αίθουσες αναμονής.
μα πάντα γνώριζα, μικρέ μου πρίγκιπα
πως ήσουν μόνο ενα ταξιδιώτης καθηλωμένος
σε καρέκλα αναπηρική.
ζωγραφίζοντας ουράνια τόξα
στους λευκούς τοίχους της ψυχής σου.
Με μία ελπίδα κρυφή,
σαν αβέβαιο παιδικό βήμα προς την φυγή.
Δραπέτης στις αυταπάτες ενός ιδανικού κόσμου,
που πίστεψες αληθινά...
κι ας ήταν υπαρκτός μόνο στα όνειρα σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
