| |
| | Στιγμοψίχουλα |  | | |
Πίστευα, αλύτρωτος θα μείνω.
Το έσκασα, μα στο δρόμο,
ψίχουλα παλαιών στιγμών αφήνω,
μη τυχών και χαθώ.
Με μια ψευδαίσθηση ελευθερίας,
μπροστά βαδίζω
και όλο μοχθώ
στιγμές νέες να χτίζω.
Οι τσέπες μου πάντα γεμάτες στιγμοψίχουλα.
Δεν ξέρεις, η λευτεριά τι θα φέρει.
Στο διάβα του χρόνου,
η ανάμνηση στιγμιαίας χαράς, η θύμηση ατελεύτητου πόνου ,
έναν αέρα ασφάλειας αναδύει.
Και κάθε που ο ήλιος δύει,
η μόνιμα αλύτρωτη ψυχή,
σταματά να προχωρά,
και λιγόψυχα λέει, εδώ θα μείνω.
Η κάθε νέα σκλαβιά,
αφήνει πίσω μια γνώριμη παλιά
και περπατημένο μη χαμένο δρόμο, στρωμένο γνώση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Γ.Ι.Χ. | | | |
|
malkon64
05-06-2022 @ 21:05 | Με μια ψευδαίσθηση ελευθερίας,
μπροστά βαδίζω
και όλο μοχθώ
στιγμές νέες να χτίζω.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ! ! ! | | koyloykakoselias
05-06-2022 @ 21:37 | ::up.:: ::up.:: Καλησπερα | | τυχαίος περαστικός
06-06-2022 @ 12:44 | ::up.:: | | -Ειρήνη-
06-06-2022 @ 14:47 | Στοχαστικό το ποίημά σου, πόσο σχετική μπορεί να είναι η ελευθερία και πόσο έυκολα μπορεί να καταλήξει κανείς σε μια νέα σκλαβιά... μέχρι να το συνειδητοποιήσει και να ελευθερωθεί ξανά... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
