| |
Μόλις πιω και την τρίτη ρακή,
κι η ομίχλη στο νου μου πλακώνει,
ξεκινάει και η προβολή,
στου μνημονικού την οθόνη..
Παίζει πάλι το ντοκυμανταίρ,
που ημιτελές ειχ' αφήσει,
εξαιτίας δικού μου ανφαίρ,
η δική σου αγέρωχη φύση..
Μία λύρα παλιά Κρητική,
ορφανή, με σπασμένο δοξάρι,
κρεμασμένη από 'να καρφί,
σκουριασμένο, στου νου το ντουβάρι.
Παίζει όμως με δακτυλισμούς
το μικρό Σαρακήνικο τζίνι
τους ερωτικούς σταναγμούς,
που ο Χρόνος με σβήστρα δεν σβήνει..
Με την κόμη την βοστρυχωτή,
σαν κι εσένανε κι η Πασιφάη,
πρέπει να 'ταν μικρό μου κρι-κρί,
το μαράζι για σε, θα με φάει.
Πόθος κρύφιος αναμασά,
κάπου κει, μες στης μνήμης τα βάθη,
τα χειλάκια τα μπουρμπουριστά,
μ' αυγολέμονο και σταμναγκάθι..
Βαλ' τη φούστα σου τη κλαρωτή
κι έλα πάλι σιμά μου πριν φύγω,
να σε δω για φορά μου στερνή,
πως πατάς τα σταφύλια στο τρύγο.
Στης θνητής μου καρδιάς το μοτέρ,
η αντλία του πριν να βουλώσει,
πρέπει τούτο το ντοκυμανταίρ,
με καλό χεπυ έντ να τελειώσει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
