| |
.
Ο Θεός κρύβεται στην ομίχλη που μπλέχτηκε με τον καπνό.
Στη Βαστίλλη του Ρισελιέ και τη φωτιά μιας διεστραμμένης δικαιοσύνης
Στο Μάη του 68 κρυμμένος στα γκλόμπ που τσακίζουν φοιτητές.
Στις αστείες πέτρες που πετούν τα παιδιά στα τάνκς.
Στο αίμα ενός πολεμου για την ειρήνη
Στις αγχόνες των τυράννων και των καθεστώτων που παίρνουν κεφάλια στο όνομά του
Στο χιόνι από στάχτη έξω από τα κρεματόρια.
Ταξιδεύει μαζί με πτώματα σε ξύλινα κάρρα.
Θερίζει ζωές στις πανδημίες.
Ερωτεύεται τις νύχτες των κρυστάλλων.
Γελάει στην Καισαριανή.
Κλείνει στοργικά τα μάτια παιδιών που δεν έσωσε.
Αφήνει λουλούδια στα μαυσωλεία ψυχωτικών χασάπηδων.
Βολτάρει χαλαρός σε μνημεία πυρηνικών θυμάτων.
Χαζεύει τις καμμένες σάρκες των Ναπάλμ από το καφενείο.
Γελάει σαρδόνια στο θέαμα των πνιγμένων ξεσηκωμών.
Καίει στρώματα στις εξεγέρσεις των φυλακών.
Ακούει το όνομά του σε απελπισμένα αγοραία ξεκωλιάσματα.
Χέζει στις πιάτσες της πρέζας
Ευλογεί τη μορφίνη του ετοιμοθάνατου που δεν γιάτρεψε.
Φτιάχνεται βλέποντας την αγωνία του τελευταίου απελπισμένου και ξέπνοου ρόγχου των "αμαρτωλών" που δημιούργησε.
Κι εμείς στα κάτεργα, στις φυλακές και στους τάφους που μας έριξε αστοιχείωτους και αφελείς με το πιο εγκληματικό θράσος απέναντι στη δημιουργία του.
Υπόκλιση στην κοσμικό φασισμό ποτέ. Μόνο στους ασήμαντους. Μόνο στους αρρώστους. Μόνο στους φτωχούς. Μόνο στους αδικημένους και μόνο σε αυτούς που μάτωσαν και πόνεσαν και το'ριξαν μάταια στις προσευχές χωρίς μια δεύτερη ευκαιρία.
Που τη ζωή τους την έκαναν ιδρώτα, πόνο και αίμα, στα αρχαία Κολοσσαία, περιμένοντας ενα θαύμα πρίν τους ξεσκίσουν τα λιοντάρια.
Αυτούς που την αγάπη την έκαναν θυσία, καμμένο λάστιχο και φευγιό.
Που δεν ζήτησαν τη συγχώρεση κανενός γιατί δεν είχαν κανέναν κι ομως με τη δύναμή τους μας θύμιζαν πως το αίμα υπάρχει για να είναι ζεστό και να κυλάει.
Άραγε ποιό μυρμήγκι θα σωζόταν ποτέ με προσευχές στο μικρο παιδι που θα το βασανίσει για παιχνίδι και μόλις βαρεθεί θα το λιώσει?
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
