Ακόμα ο ήλιος μου καίει τα μάτια όταν βγαίνω δειλά από το σκοτάδι ...
Η ζωή , μιά στιγμή
κι όλα μοιάζουνε τώρα
είναι ο χρόνος φυγή
κι η ψυχή κατηφόρα
η ζωή, φυλακή
που έχει μόνο μιά πόρτα
που οδηγεί στην αυλή
με καμένα τα χόρτα
Δεν έχω άλλα όνειρα
απόψε να σου τάξω
ούτε παράθυρο ανοιχτό
για λίγο να πετάξω
δεν έχω άλλη μιά ζωή
για να σου την χαρίσω
έχω μονάχα προσμονή
για να σε συναντήσω
Η ζωή , μιά ψυχή
κουρασμένη στον χρόνο
δρόμος είναι κι αυτή
σαν τοπίο πια μόνο
