| |
Είναι και κάποιες ώρες που το μόνο που θέλω είναι να πάρω το κινητό και να σου στείλω μήνυμα: "παράτα τους όλους και πάμε να φύγουμε.. Τώρα.. Αρκετό χρόνο χάσαμε.. Δε νομίζεις; " να το πληκτρολογησω τόσο γρήγορα, να μην προλάβω να το σκεφτώ καν.. Μα δε το κάνω.. Παραμένω στα δικά μου ασφαλή και σε αφήνω και εσένα στα τετράγωνα του μυαλού και της λογικής σου.. Ξέρω είσαι καλύτερα εκεί.. Εκεί μακριά μου.. Κι ας ξέρω πως εγώ δεν είμαι καλύτερα εδώ.. Εδώ μακριά σου.. Ρωτάω ξέρεις συχνά τον εαυτό μου γιατί δε το τολμάω. Γιατί ενώ θέλω να σου το στείλω αυτό το μήνυμα δε το κάνω; Μα έχω τόση δειλία μέσα μου; Αλήθεια τώρα; Τόσο πολύ φοβάμαι; Τι φοβάμαι; Την άρνηση; Την απάντηση; Μήπως φοβάμαι ακόμα και το "εντάξει, φεύγουμε" που μπορεί (λέμε τώρα) να μου πεις; Οχι.. Οχι.. Τίποτα από όλα αυτά.. Έχω ψάξει πολλές φορές μέσα μου να βρω αυτό το "γιατί".. Δε το έχω βρει όμως.. Και αν θες ποτέ να μάθεις και εσύ αυτό το γιατί, αν θες μία απάντηση.. Ψάξε τη μέσα σου.. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται εκεί..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
