| |
| | Κι αν γράφω ημερολόγια (εγώ) |  | | |
Κι αν γράφω ημερολόγια, με ομοιοκαταληξία,
ίδια ανάγκη έχουμε, άνθρωποι και θηρία.
Κι αν βρίσκω λέξεις ατυχείς, που ομόηχες σου μοιάζουν,
φταίνε τα “ρω” του έρωτα, που τη ροή δαμάζουν…
Στο σήμερα μου έφτασα με μια μακριά πορεία,
έγραφα σε τετράδια τη κάθε μου ιστορία.
Οι ιστορίες μου αυτές, πήραν μορφή και χρώμα,
και ‘φτιαξαν ένα πινάκα, μία καινούρια εικόνα…
Εγώ απρόσωπος και δούλος, χωρίς καμιά επιλογή,
κάθε σταγόνα από το χρώμα με τέχνη να αποδοθεί…
Εγώ αυτόβουλος κι αφέντης, ορίζω την επιλογή,
σα το ταξίδι με τις νότες, που κάποιος το καθοδηγεί…
Εγώ ελεύθερος δεσμώτης, φυλακισμένος με ζωή,
σαρκοδοχείο τιποτένιο, σκεύος αγνό, για την ψυχή.
Εγώ σταγόνα στο Αιγαίο, ρεύματα πάνε τα νερά,
ένα ταξίδι συνεχίζω καθώς φλερτάρω τη στεριά.
Εγώ ακροβάτης του ονείρου, δημιουργώ με μιαν ευχή,
να αφεθούνε οι Άνθρωποι, ελεύθεροι στη Γη.
Εγώ που τίποτα δε ξέρω, γνωρίζω ανθρώπους σιωπηλούς,
για αυτούς απόψε εγώ φωνάζω, μέσα απ την τέχνη μου…
Μ ακούς;
Στο ημερολόγιο μου μέσα συχνά μιλάω στον εαυτό,
συν ήθος για να μου θυμίζω, της ύπαρξης μου το σκοπό.
Και γράφω ημερολόγια , με ομοιοκαταληξία,
ίδια ανάγκη έχουμε, άνθρωποι και θηρία..
Έτσι λοιπόν, κρατώ μπογιές και φτιάχνω άλλο ποίημα,
ακολουθάω τη ροή, στου χρώματος τη ρήμα!
Τα ζωγραφίζω στο μυαλό, αποτυπώνω ουσία,
και δίνω στα ποιήματα μια ακόμα σημασία…
Επίπονη επιμονή, υπομονή, διδάσκει,
όποιος μεγάλα αναζητά, κάνει μεγάλα λάθη,
κι από τα λάθη τα σωστά, αργότερα συμβαίνουν,
γιατί τα λάθη ευθύνονται π’ άνθρωποι μαθαίνουν.
Έτσι τα λάθη με σωστά, σιγά-σιγά τα αλλάζω,
καθοδηγούμε απ’ τη ροή, τον εαυτό δαμάζω.
Έτσι γεμίζω με ορμή, ζωή γεμάτη γνώση,
κι αυτό το “ρω” του έρωτα, κάτι μου έχει δώσει…
Χρώματα αμετάκλητα κλεισμένα σε κουτάκια,
σα συλλαβές με ηχόχρωμα κοινό, εδώ, στα άκρα.
Ήχοι που στη ζωγραφική ψάχνεις να αποδώσεις,
Κόκκινο, Μπλε και Πράσινο, φτιάχνουν τις αποχρώσεις!
Κι μ’ όλα αυτά εγώ διαβάζω, άνθρωπος είμαι κι επιζώ,
μ’ ένα κομμάτι μου τρομάζω, πως επενδύω το χρόνο αυτό.
Μα η ελπίδα έχει αξία μόνο αν μείνει ζωντανή,
και κάθε βήμα στη πορεία, στο στόχο σου σε οδηγεί…!
Πάω να βάψω με αφήνω σ’ ένα κομμάτι από χαρτί,
το ημερολόγιο μου κλείνω, μα η ρήμα μου με οδηγεί.
Μια μεγαλώνω, μια μικραίνω, πόσο περί εργο αυτό;
Όταν το σχέδιο κοιτάζω δε ξέρω τι ύψος, έχω εγώ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
koyloykakoselias
22-06-2022 @ 12:13 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλο μεσημερι Σταματη | | -Ειρήνη-
24-06-2022 @ 07:46 | Ποίηση, μουσική, γραφή, ζωγραφική... όλα υπάρχουν στο ποίημά σου! Ιδιαίτερες οι 3η, 4η στροφές με τις αντιθέσεις τους, επειδή οι άνθρωποι είμαστε έτσι, ένα σύνολο αντιθέσεων που προσπαθεί να γίνει σύνθεση... κι αυτό διαβάζω στο ποίημά σου... το πόσο το πετυχαίνουμε το κρίνει ο καιρός και φαίνεται σ' ό,τι αφήνουμε πίσω... | | CHЯISTOS P
24-06-2022 @ 10:39 | Φταίω εγώ που εκτιμώ την γραφή σου τόσο πολύ ;;.. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
