| |
| | Ήταν τα ξυλοκέρατα και μήλο και κεράσι |  | | | Τι ευλογία! θεέ μου, το μολύβι. | | |
Τραβάγαμε στις λυγαριές
στα βάτα και στα σκοίνα,
στ` αγκάθια μέσα στις γκορτσιές
στα πιο ψηλά λιθάρια.
Και λέγαν όλοι για εμάς,
όλοι οι ευεργέτες
πως είμαστε ικέτες.
Ναι, δεν είχαμε ψωμί
δεν είχαμε και γάλα
μισή, μας ήταν η ζωή
μισής βροχής ψιχάλα.
Σύριζα στις μάντρες
παρέα με τα σαλιγκάρια,
τις φαρμακερές οχιές,
τ` αγκάθια της αγκινάρας
είχαμε μεις φαί,
το πιο ωραίο στη πλάση.
Ήταν τα ξυλοκέρατα
και μήλο
και κεράσι.
Ναι, δεν είχαμε τυρί
κι` είχαμε το κόσμο όλο,
στου σχολειού μας τη γιορτή
και στης εκκλησιάς το θόλο.
Τα έρμα! τα κακόμοιρα,
ναι δεν είχαμε παπούτσια,
πάντα φουστάνι δανεικό,
δεν είχαμε πατέρα
και ψάχναμε τη μάνα
στων αφεντάδων τα σπίτια,
όλο φωνάζαμε μάνα, μάνα!!.
Κι` αυτή είναι
η αλήθεια.
Κι` έμειναν εκατό πληγές,
ποιος αλήθεια, τις μπαλώνει.
Μα είπαμε χίλιες φορές,
δικό μας θα` ναι τούτο αλώνι.
Κι` έτσι γδαρμένοι, γρατσουνισμένοι
φτάσαμε, ψηλά στις ιτιές.
Μέσα στη ψυχή μας μένει
μόνο αγάπη τις νυχτιές.
23-6-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
τυχαίος περαστικός
23-06-2022 @ 09:52 | Πάρα πολύ ωραίο. | | koyloykakoselias
23-06-2022 @ 09:55 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: Καλημερα Γεωργια. | | Λεονόρα
23-06-2022 @ 17:54 | Κι` έμειναν εκατό πληγές,
ποιος αλήθεια, τις μπαλώνει.!!!
Τραγικό κι αληθινό! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
