| |
Πέρασαν οι εποχές
Οι ημέρες, οι λαμπρές
Τα άνθη εμαράθηκαν
Τα δένδρα δεν εστάθηκαν
Κι ύστερα ήρθε η φουρτούνα
Το πλοίο συγκρούστηκε στα βράχια
Φύτεψα την δικιά μου παπαρούνα
Σε άγονα, της ψυχής, λιβάδια
Ο γάμος ήρθε, φίλα τα Πάθη
Αδέλφια, άλλωστε, είναι πια τα Λάθη
Ο γκρεμός θα τους τελειώσει
Μα κι εσένα η πράξη αυτή θα λιώσει...
Μου δαμάζει τώρα το αίμα
Στην Πανσέληνο, εκείνο το βλέμμα
Τα χρώματα στην αγκαλιά του παίρνει
Δυστυχία στη Γη φέρνει
Στο όρος έκρυψε τα πουλιά
Παίρνω τον έλεγχό του, βάζοντάς του τη θηλιά
Ο γάμος ήρθε, φίλα τα Πάθη
Αδέλφια, άλλωστε, είναι πια τα Λάθη
Ο γκρεμός θα τους τελειώσει
Μα κι εσένα η πράξη αυτή θα λιώσει...
Τα λυκόσκυλα ουρλιάζουν
Στη λίμνη, δίπλα μου, ρεμβάζουν
Η φαντασία οργιάζει
Και ο όλεθρος σκιάζει...
Φίλα τα Πάθη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
